Ja hier in het zuiden is de zomervakantie begonnen, inmiddels zijn we al over de helft van week 1. Mijn jongste over naar groep 6 en de middelste op naar een tussenjaar waarin hij gaat ontdekken wie hij is en wat hij wil… Nu eerst tijd voor elkaar, kwaliteitstijd!

Maanden kan ik ernaar uit kijken… herken je dat? Geen school/werk wekker in de ochtend, mooi weer en veel “kwaliteitstijd” met mijn kinderen, honden en mensen die me dierbaar zijn. Zo kijk ik er dan verlangend naar uit! Het gekke is als het dan zover is dan voelt die “kwaliteitstijd” toch heel anders aan dan hoe ik het me had voorgesteld…

Wat is dat nu eigenlijk “kwaliteitstijd”?

Kwaliteitstijd oftewel quality time is voor elk mens in het leven erg belangrijk. Meer dan belangrijk eigenlijk, het is noodzakelijk! Het is niet alleen van grote waarde in de (ver) binding met diegene die ons dierbaar zijn maar ook in de binding met onszelf. Kwaliteitstijd maakt dat lichaam en geest kunnen ontspannen. Dat we onze interne batterij opladen. Kwaliteitstijd zijn energiegevers! En wooowwww hoe erg hebben we die nodig… In mijn werk kom ik wekelijks veel mensen tegen en als het in de coaching om energiegevers gaat dan worden die bijna standaard overschaduwd door energienemers. Ik hoef jou vast niet uit te leggen wat die doen met lichaam en geest? Die zijn alles behalve goed voor je! 

Veel mensen kijken (net als ik) uit naar een vakantie periode. Even niks moeten, doen waar je zin in hebt en genieten van het leven. Al ervaren heel veel mensen (vakantie) stress voor ze op vakantie gaan. Ik denk dat ik daarin wel een uniek exemplaar ben dat ik daar geen last van heb. Een paar weken geleden vloog ik naar Portugal en mijn koffer gaat de avond ervoor (of in de ochtend) open, kast open en laden maar wat er mee moet. Ik doe niet aan lijstjes of aan veel gedoe voor die tijd. Ik scan bij het inpakken van mijn koffer mijn dag door en dan heb ik altijd bij me wat ik nodig heb. Ik ben me bewust dat dit voor veel mensen anders werkt, hun wijze zou mij stress opleveren terwijl mijn wijze waarschijnlijk hun des te meer stress oplevert. Zo is een ieder uniek en doet dingen op zijn of haar manier. 

Die acht dagen Portugal waren echt kwaliteitstijd. Weg van huis, geen dagelijkse bezigheden en genieten met mijn lief. Mijn lichaam en geest konden heerlijk ontspannen. Al doet een ander dagritme ook wat met me. Zo merk ik na een dag of 3 a 4 dat ik echt mijn wandelingen mis. Niet dat we niet gelopen hebben maar je loopt “anders” en na een paar dagen begin ik dat aan mijn benen te merken, ze worden een soort van rusteloos. Ze geven aan “hallo je moet iets met ons”, de wandelingen zijn dus kwaliteitstijd voor me. Ondanks dat het lichamelijke inspanning is doet het iets positiefs met mijn lichaam en geest. Want beide beginnen te “rinkelen” als het eventjes anders gaat dan normaal. Een mooi inzicht! Een van de eerste dingen die ik doe als ik mijn honden na de vakantie heb opgehaald, is een heerlijke wandeling. Hoe fijn de vakantie ook was, dit voelt ook weer heerlijk!

Ik ben benieuwd of jij het herkent, dagelijkse kwaliteitstijd die je wellicht helemaal niet echt bewust als kwaliteitstijd ervaart maar die dus toch stiekem dat wel is en zelfs heel belangrijk voor je is. Heb jij die ook en wat is dat dan voor jou? 

Maar goed terug naar het moment van nu… De eerste week schoolvakantie. Dinsdag ging toch heel vroeg de wekker met op de planning een dag Bobbejaanland met mijn kinderen plus vriend van dochterlief. Gezellig! Een heerlijke dag genoten met elkaar, dit soort dagen zijn er niet wekelijks dus geniet ik er intens van. De schoolvakantie start goed. De dag erna zijn de jongste en ik moe, zoveel indrukken en prikkels. We moeten er allebei van bijkomen en dat mag er ook zijn. 

Ik merk aan mezelf dat ik moet “schakelen” op het vakantie ritme. Mijn dagelijkse ritme is weg en dat doet iets met me. Ik merk het ook aan mijn jongste, ook hij moet even schakelen en weet bijvoorbeeld vandaag helemaal niet wat hij met zichzelf en de hoeveelheid aan tijd die hij heeft aan moet. Ik vraag me af of dit nu kwaliteitstijd is want ontspannen voelt het niet. Zowel niet in mijn lichaam als in mijn geest. Vandaag “moet” ik ook van alles. De boekhouding moet naar de boekhouder, er liggen nog wat andere werkzaamheden die ik op moet pakken, ik wil plezier maken met mijn kind, een lange wandeling met mijn honden maken en misschien net als gisteravond wat tekenen. 

Kwaliteitstijd creeren is niet voor iedereen vanzelfsprekend, ook niet voor mij ben ik in Portugal tot inzicht gekomen. Het was ook daar dat ik mezelf de belofte deed dit toch minstens drie avonden in de week voor mezelf te gaan inplannen, in plaats van nog te werken in de avond gewoon tijd te nemen om een boek te lezen of zoiets. Het gaat me al twee weken goed af! Het voelt goed. 

Alle kwaliteitstijd die ik vandaag in gedachte heb loopt anders, plezier met mijn kind maken bestaat voor hem vandaag (een off day want al zijn vriendjes in de buurt zijn al op vakantie) samen op de playstation een spel doen. Ik bak daar uiteraard niks van dus al gauw gaat dit van er om lachen over in frustratie omdat ik “de missie” verpest. Ja hallo ik doe mijn best maar mijn vingers begrijpen niets van de controller! Dan maar naar buiten samen met de honden. Ook dit resulteert in een dilemma. Een paar regendruppels doen zoonlief besluiten dat hij weer naar huis loopt, ik besluit verder te lopen en mijn wandeling gewoon af te maken. Helaas… makkelijker bedacht dan gedaan met een witte herder die de roedel bij elkaar wilt houden. Dat plan mislukt dus en om het Sev niet compleet onmogelijk te maken zijn “taak” uit te laten voeren besluit ik ook weer richting huis te gaan waar alles neerploft bij binnenkomst.

Ik kijk naar mijn honden, heerlijk liggend en zich niet druk makend. Dan besef ik me dat dit is wat ik ook mag doen. Gewoon op de bank ploffen en gewoon simpelweg “zitten”. Lekker voor me uit staren en niks. Ik ben op de een of andere manier de kwaliteitstijd aan het forceren. Gek zeg dat het dan anders aanvoelt dan toen ik er zo verlangend naar uit keek! Door te forceren kost het me energie in plaats dat het me laat ontspannen. 

Ik plof op de bank. Niet veel later staat Sev op, loopt naar me toe, kijkt me aan alsof hij zeggen wil “he he had je daar nu de hele dag voor nodig?”. Wat een heerlijke spiegel is het toch! Kwaliteitstijd is niet te forceren, het mag lekker simpel zijn… Go with the flow, net als hun doen. Zij maken zich ook niet druk…

Ik aai hem, dank je jongen dat je me dit laat zien. Blijkbaar had ik het even nodig. Dan zucht hij en gaat liggen, bovenop mijn voeten. Ik voel dat ik hier nog wel een tijdje blijf zitten, gewoon te zijn en verder niks. 

Wat kun jij leren van jouw hond als het gaat om kwaliteitstijd?

Groetjes Danielle