Pijn, een pijn die zich diep van binnen in je vast wortelt. Een pijn zo vreselijk dat je hem continue voelt wat je ook doet. Een pijn waar bijna geen woorden voor zijn. Ik noem het zielenpijn…
Ik heb zielenpijn
Oh wat keek ik uit naar de feestdagen, mijn dierbaren om mij heen. Eerste kerstdag met mijn gezin en natuurlijk Diezel, Bo en Sev. Een relaxte dag hadden mijn lief en ik voorgenomen want in uren in de keuken staan en “moeten” hadden we beide echt geen zin. Dus gewoon go with the flow zou het worden, heerlijk! Kadootjes onder de kerstboom, lekker eten, spelletjes, kerstfilms… laten ontstaan waar een ieder zin in heeft. En dat ontstond er. Het was heerlijk maar ook dubbel, het zou tenslotte de laatste kerst zijn met Bo erbij.
In de twee weken dat ik daarna vrij was zag ik mijn lieve meisje achteruit gaan. De dierenarts heeft haar pijnstillers gegeven want ze gaf duidelijk erge pijn aan. Haar achterhand deed haar goed zeer. Zelfs massage vond ze niet meer prettig, nou dat was niks voor haar. Afgelopen dinsdag naar de osteopaat. En daar stortte mijn wereld letterlijk in…
Het moment waarvan ik wist dat hij eraan zat te komen was ineens daar. Ik voelde het maandag al en in de avond toen mijn lief belde sprak ik het heel voorzichtig uit “ik denk dat het moment daar is”. Dus zo gebeurde datgene wat al een aantal mensen tegen me hadden gezegd… Je voelt vanzelf als het moment daar is. Ondanks dat ik elke dag mens en honden voel, met mijn gevoel werk en erop vertrouw, was dat nu heel anders! Ik geloofde niet dat ik dat ooit zou voelen. Maar niks bleek minder waar.
Het is zover…
Ik kan bijna met geen woorden beschrijven hoe dit voelt. Dit proces van afscheid nemen. Van los komen van elkaar… Damn! Wat een hel is dit zeg!
“Bo mijn lieve bijzondere meisje, je kwam in mijn leven toen ik niks meer was. Vervreemd van mezelf, vernederd, mishandeld in zoveel opzichten en verwaarloosd. Jij kwam op mijn pad en ging voor mij zorgen. Zorgen zoals niemand dat ooit gedaan had. Onvoorwaardelijk en met zoveel intense liefde. Door jouw ogen begon ik mezelf te zien. Te zien wie ik was en weer te voelen. Liefde voelen voor jou en Diezel, voor mijn kinderen en uiteindelijk ook weer voor mezelf. De hartsverbinding groeide en groeide, tot ik niet alleen met mezelf tot op zielsniveau verbonden was maar ook met jou.
Je was mijn gids, mijn steun en toeverlaat, mijn vriendinnetje en mijn co-coach.
Ik ben je intens dankbaar voor datgene waar je mij naar toe geleidt hebt, ik weet dat je wilt dat ik dat voorzet en dat ga ik ook doen. Ik onthou jouw mooie lessen “laat je zien en horen”. Ik blijf mens en hond geven wat jij me gegeven hebt. Dank je dat ik van jou mocht leren.
Ik draag je mee in mijn hart en in mijn ziel. Zal naar je blijven luisteren in de stilte want ik weet dat je niet weggaat, dat je dicht bij me blijft en de weg zal wijzen als ik het nodig heb. Dat ik van je mag blijven leren. Ooit op een dag zien we elkaar weer en zal ik je ziel herkennen…”
We zijn onze laatste dagen samen ingegaan. Maandag komt de dierenarts en zal ik Bo laten gaan. De dagen gaan te snel. Bizar snel. Als je uitkijkt naar leuke dingen lijkt het eeuwen te duren, nu lijkt de klok tien keer zo snel vooruit te gaan. Morgen is het al zaterdag, mijn zielenpijn wordt met de dag erger. Systemisch en energetisch is er met het maken van de moeilijke beslissing zoveel in beweging gezet. Met de dag zie ik meer en meer hoe ziek ze is. Ik zie hoe Diezel afstand van haar neemt. Sev voor haar wilt zorgen, haar troost wil bieden. Maar ook hoe hij de weg kwijt is nu de alfa ander gedrag laat zien. Hij begrijpt er niks van.
Bo en ik zitten in ons eigen proces van loskomen van elkaar. Bo neemt letterlijk meer afstand door ruimte te creëren. Waar ze eerst altijd mijn schaduw was, is er ineens ruimte tussen ons. Ligt ze soms in een andere ruimte in het huis dan waar ik ben. Loslaten, rouwen en genieten… Ik geniet nog van elke minuut die ik haar nog om me heen heb, van ieder kusje en van elke knuffel. Nu voel ik ze nog, na maandag kan ik ze alleen maar koesteren…
For always in my heart
With love
Danielle