Gisteravond om acht uur was ik stil, stil voor al die mensen die het leven lieten. Voor al diegene die vochten, die ervoor gezorgd hebben dat jij en ik nu in vrijheid mogen leven.
Vandaag vier ik mijn vrijheid. Of beter gezegd dat ik vrij mag zijn. Want ben ik wel echt vrij? De oorlog heeft ook zijn weerslag op mij. Op de lijn in mijn familie. En ook al heb ik de oorlog niet meegemaakt, ik draag de gevolgen ervan toch met me mee…
Gisteravond schreef ik mijn beleving van 4 mei dit jaar.
“Vandaag was ik stil
Stil om 20.00 met de rest van Nederland om te herdenken
Net zoals ik ieder jaar even stil ben op 4 mei
Vandaag was ik stil
Het was anders
Anders dan wat dodenherdenking tot nu toe voor mij betekent had
Het gevoel was dieper
Vandaag
Dichterbij dan ooit voelde ik wat de oorlog met mijzelf en mijn familie gedaan heeft
Want vandaag weet ik wat ik hiervoor nooit geweten heb
Een man weggerukt bij zijn vrouw en vier kinderen…
Die man was mijn opa
Een vader die al heel jong uit het leven gehaald werd
Mijn vader achterlatend zonder vader
Wat een gemis…
Vandaag voel ik wat dit betekent
Wat dit verlies gedaan heeft in mijn familielijn
Verdriet, pijn, er niet mogen zijn
Maar 1 ouder om je aan te spiegelen
De lijn zet zich voort
Ook binnen mijn leven
En binnen het leven wat ik geschonken heb
Gemis
Vandaag ben ik stil
En dankbaar
Dankbaar dat ik mijn hart gevolgd heb
Dankbaar dat ik nu eindelijk kan spiegelen aan 2
Dankbaar en verbonden
Verbonden met mijn roots
Een opa die ik nooit gekend heb
Maar die ik terug mag zien als ik naar mijn oudste zoon kijk”
Vandaag vier ik mijn vrijheid samen met vele in dit land. De vrijheid die ik zelf moet creeeren. Vrijheid die ik zelf mag gaan nemen. Want ook al had mijn leven er waarschijnlijk heel anders uitgezien als mijn opa niet was weggenomen in de oorlog, ik hoef dat niet te blijven dragen. Ik mag zijn wie ik ben. Zijn wie ik wil zijn in dit vrije land waarin we vandaag de dag leven.
Ook jij draagt (onbewust) wellicht de oorlog nog in je mee. Ook jou en jouw familielijn zijn wellicht gevormd door de oorlog. Maar ook jij hoeft dat niet met je mee te blijven dragen…
Jij mag ook dankbaar zijn voor wie jij bent, jij mag ook vrij zijn. Vier jij met me mee vandaag?
Laten we danken vandaag dat we vrij zijn, dat we een keuze hebben. Het enige dat we moeten doe is die keuze ook pakken. Mijn opa had geen keuze. Ik wel. En vandaag dank ik hem en al die andere mensen dat ik deze mooie les van hem heb mogen leren.
Ik mag zijn wie ik ben want ik ben goed zoals ik ben.
En jij ook!
Lieve groet,
Danielle
