Carmen is (bijna) toegepast psycholoog, middels een interessante minor loopt ze momenteel stage bij mij. Om jou mee te kunnen laten kijken via haar bril en ervaringen, schrijft ze elke twee weken een blog gedurende haar stage. Veel leesplezier!

En toen begon het..

21 Februari was mijn eerste stagedag in Nijmegen, het werd een dag meekijken met de opleiding energetisch en systemisch coachen. Wat ik er van moest verwachten, geen idee… Wij leren vanuit toegepaste psychologie immers ‘gewoon’ gesprekstechnieken aan waarmee we proberen mensen te laten nadenken over hun vraagstuk en waar nodig te confronteren met hun gedrag om ze verder te helpen.

De dag begon met dat iedereen een foto van een hond moest pakken die op dat moment resoneerde, voor mij was dit nog bekend terrein. Wij gebruiken ook wel eens kaarten waar je dan iets over moest vertellen waarom je dat koos, maar niet om de vraag achterop te gebruiken als thema voor een gesprek. So far so good..

Na een wandeling met een gesprek over de vraag gingen we aan de slag met energiesystemen, huh wat? Ja dat dus.. In een kring staan en zorgen dat er geen energielek is, maar hoe dan, hoe doe je dat? En hoe weet je dat er energie lekt? Hier ben ik me totaal niet van bewust. Ik stond wel in hetzelfde systeem maar heb me vooral bezig gehouden met het observeren van de deelnemers. Wat doen ze en wat vertellen ze hierover? Ik hoop gedurende de stage zelf bewust te gaan ervaren wat er gebeurd en hoe dat voelt.

Ja vanmiddag gaan we pendelen! De groep kijkt met een verwachtingsvolle blik, ik zelf met een verbaasde, daar had ik nou nog nooit van gehoord.. Tot dat ze op tafel kwamen.. mijn eerste gedachte (Sorry Danielle) was hocus pocus. Hoe kan zo’n pendel nou bewegen en daarmee ‘antwoord’ geven op een vraag? Tot ik het zag gebeuren, ik heb echt naar al die handen gestaard! Haha. Bewegen ze echt niet zelf? Nee echt niet! Huh maar hoe dan? Ik kan er niet bij met m’n hoofd (Jaa denken, denken, denken)  

Meest bijzondere moment van de dag… De afstemming van de deelnemers op elkaars honden. De deelnemers hadden contact gemaakt met de hond van een van de andere deelnemers en zo allemaal informatie gegenereerd. En wat bleek? Het klopte (bijna) allemaal.. Wauw!

Weekje later…

Lekkum, deze week loop ik 2 dagen mee. We begonnen met een workshop spiegelen met je hond. Ja! Dat is het gene waar ik zo benieuwd naar ben.. We begonnen met een gesprek over de vraagstukken die de deelnemers hadden. Maar op een of andere manier wist Danielle dat er ook een ander vraagstuk speelde. Dat vond ik heel bijzonder, er was immers nog helemaal niets over gezegd. 

Binnen mijn opleiding leren we ook om wel eens een onderwerp te ‘parkeren’ om hem later weer op te pakken. We schrijven het op of onthouden het, maar Danielle parkeert een onderwerp door er een vloeranker van te maken. Door er later op te gaan staan, ga je dan aan de slag met het gevoel van dat onderwerp (Ik zie kansen om dit zelfs in mijn opleiding toe te passen)

Later op de dag heb ik nog een individuele sessie bijgewoond. Die vooral in het teken stond van visualiseren, iets wat ik zelf best lastig vind. Ik vond het daarom erg bijzonder dat deze persoon, dit wel kon en er een stap verder door kwam. Deze visualisaties kwamen later terug in een oefening. Om het even in een voorbeeld uit te leggen, wij zouden in onze opleiding een kernkwadrant gewoon opschrijven en dan is het kernkwadrant klaar. Maar Danielle doet dat soort dingen anders, door elk onderdeel van een kernkwadrant op een apart papiertje op te schrijven en op de grond te leggen en de persoon ik kwestie er vervolgens op te laten staan. Op deze manier kan ze vragen hoe het voelt bijvoorbeeld op je sterkte of zwakte te staan, wat er allemaal met je gebeurd op het moment dat je op bijvoorbeeld het woord vriendelijk staat. Ik begin me steeds meer te beseffen dat wij als TP’ers vaak best statisch te werk gaan. Door de ruimte te gebruiken, maak je de sessie zoveel dynamischer en zet de klant/cliënt letterlijk stappen.

De dag erna liep ik mee bij dezelfde opleiding dag als de week ervoor in Nijmegen. Danielle had haar eigen honden mee, dus voor de deelnemers kwamen had ik al genoeg ballen gegooid voor Diezel. Tijdens de ochtend merkte ik dat ik al wel een aantal dingen had onthouden van de week ervoor, yes! Na een wandeling buiten met de deelnemer en de honden, begon Sev ook door te krijgen dat ik wel in was voor ballen gooien. Met als resultaat dat ik de hele tijd van beide honden een bal of speeltje op schoot geworpen kreeg, heerlijk!

De eerste 2 weken waren vooral heel veel nieuwe dingen, waarvan ik nog even door moet krijgen hoe het in elkaar steekt.

Ik kijk uit naar nog meer nieuwe dingen de komende tijd,

Tot de volgende blog!

Groetjes Carmen