De langste, mooiste maar ook pijnlijkste reis in je leven is de reis naar jezelf. Naar de diepe laag in jezelf waar je op zielsliefde met jezelf mag zijn. Waar je met jezelf kan zijn. Ik hoef je vast niet uit te leggen dat we flink wat lagen van onszelf mogen onderzoeken, mogen afpellen voordat we daarbij kunnen.

Als systemisch coach is dat precies de taak die ik heb. In de reis naar mijn diepere lagen heb ik mogen voelen waarom ik hier op aarde ben. Wat ik hier te doen heb… Heb ik mijn “soul purpose” mogen toelaten!
Samen met honden mag ik jou begeleiden naar de diepe laag waarin de zielsliefde voor jezelf ligt en waarin je met die ontzettende mooie liefde in contact kan komen.

Zelfliefde of liefde voor jezelf

Het lijkt af en toe een soort “trend”, omdat we steeds bewuster bezig zijn met wie we nu eigenlijk zijn.
Weet jij het antwoord op die vraag… Wie ben jij?
Wie ben jij nu werkelijk?

Poeh, dat is een vraag waar toch wel heel lastig antwoord op te geven is…

Ik ben Danielle
Ik ben een ondernemende vrouw
Optimistisch, hooggevoelig, zacht, empatisch, liefdevol en af en toe knettergek
Ik ben een introverte extravert
Ik ben ook intens, direct, verdrietig, soms wel “hard”, angstig en onzeker

Ik ben eigenlijk heel veel.

Alles wat ik ben dat mag ik zijn!

Is dat altijd zo geweest? Oh nee, echt niet! Als ik daar vanuit een systemische blik naar ga kijken, dan heb ik jarenlang heel wat delen van mijzelf (onbewust) buitengesloten. Heb ik me aangepast binnen de familie, binnen relaties en zelfs binnen werksystemen.

Ik heb dingen weggestopt, ze mochten er niet zijn. Ik wilde ook niet dat ze er waren. Neem bijvoorbeeld angst, oohhh hoe vaak ik die niet heb gezegd “Ga weg, je hoort zo niet bij mij”!!!
Hoe harder ik gilde, hoe harder de angst terugkwam.

Herken je dat?

Dat je je dingen van jezelf (schaduwkanten) de deur wijst?
Het levert je niks op. In tegendeel zelfs, hoe harder je het afwijst of wegduwt, des te sterker het is en bij je blijft.

Door het tegenovergestelde te doen, ze met open armen te gaan ontvangen in plaats van de deur te wijzen, dus ze aan te nemen, zul je merken dat er wat gaat veranderen in jouw systeem. Eén van de 3 wetmatigheden vanuit het systemisch werken is dat alles en iedereen een plek verdient in het systeem, niets of niemand mag worden buitengesloten. Als je dus (onbewust) delen van jezelf buitensluit (geen plek geeft) is onbalans het gevolg. Door ze aan te gaan nemen, met een open hart en zonder oordeel, komt er weer balans. Je gaat ervaren dat het “zachter” wordt. 

O, ik had wat oordelen hoor, dus ik ga je niet vertellen dat het “a piece of cake” is. Dat is het niet, maar ja, dat is het leven ook niet altijd. En jij hebt een keuze: of je hele leven lang vluchten en/of vechten, of gaan aannemen. Het proces instappen van onderzoeken, ontwikkelen en persoonlijk groeien.
It’s up to you!

Pas als je alles wat er bij jou aanwezig is aanneemt, pas dan kun je echt op weg gaan naar de liefde voor jezelf.

Maar naast bovenstaande ben ik nog meer:

Ik ben een kind.
Ik ben een dochter!
Een oudste dochter.
Dochter van mijn biologische ouders
(Normaal zou je hier de namen van je ouders benoemen maar om hen hun privacy te respecteren doe ik dat in dit geval niet)”

Je denkt nu misschien “logisch dat je een dochter bent. Iedereen is toch een kind van zijn/haar ouders, anders was je hier niet op aarde geweest”. Klopt!

Wat heeft dat nu met zelfliefde te maken?

Ik ga het je uit leggen. Zelfliefde of liefde hebben voor jezelf begint in de kern van wie jij bent. En die begint bij jouw biologische ouders. Je bent namelijk voor 50% afkomstig van je vader en voor 50% van je moeder. Het is belangrijk voor jezelf dat je jouw ouders ‘aanneemt’.

Ook hier betekent ‘aannemen’ met een open hart en zonder oordeel.
Dus niet kritisch kijken naar wat je ouders je wel of niet gegeven hebben. Het gaat er om dat je datgene wat er was aanneemt. Alles!

Is dat makkelijk? Nee!

Het is wel de enige weg naar zelfliefde!

Wat gebeurt er als je dit niet doet en je ouders innerlijk afwijst? 

Je wijst per definitie jezelf af!
Jezelf afwijzen staat haaks op jezelf liefhebben.

Je kunt heel erg hard je best doen om jezelf leuk te vinden, het goed te doen voor jezelf maar er zal altijd een “iets” in je knagen. Je komt nooit op die laag waar je de diepe liefde voor jezelf mag ervaren, kan voelen.

Aannemen

Dus als we het hebben over zelfliefde, dan is AANNEMEN de eerste stap die je mag gaan zetten. Het aannemen van je schaduwkanten en in de basislaag beginnen met het aannemen van je biologische ouders en zeggen:

Ik ben dochter/ zoon van…… (namen biologische ouders)

Je neemt je ouders met alles erop en eraan. Dit betekent niet dat je in je leven contact hoeft te hebben met je biologische ouders. Als je hen innerlijk maar aanneemt. Je laat bij hen wat van hen is en neemt zelf wat van jou is. Je gaat je eigen lot in de ogen kijken! Het is namelijk jouw lot te dragen. Zo ook als jouw ouders hun eigen lot te dragen hebben.

Het is een proces dat confronterend is, maar als jij in de puurheid dit proces aan durft te gaan dan zul je met veel meer liefde voor jezelf in dit leven gaan staan!

Warme groet,
Danielle

Heb je vragen? Die mag je mailen naar info@daniellespenner.nl