Wanneer mensen beginnen met innerlijk kindwerk, hopen ze vaak dat het licht en bevrijdend zal zijn. Dat het snel meer rust, zelfliefde en ruimte brengt. En dat is begrijpelijk, want ergens verlangen we er allemaal naar om eindelijk zachter te worden voor onszelf. Maar wat we zelden verwachten, is dat die zachtheid niet als eerste komt.
Wat er eerst komt, is vaak rouw. Rouw over wat er niet was. Over wat je nooit hebt gekregen, maar wel zo hard nodig had. Over de delen van jezelf die je al die jaren hebt moeten verbergen om te overleven. En precies dat is waar innerlijk kindwerk zo transformerend (en tegelijk zo confronterend) is. In deze blog neem ik je graag mee in het verdriet dat vrijkomt als je eindelijk stopt met vechten tegen jezelf.
Wat is innerlijk kindwerk nou eigenlijk?
Innerlijk kindwerk is niet alleen een therapeutische methode, maar een systemische beweging. Waar traditionele therapie zich vaak richt op inzicht of gedragsverandering, richt innerlijk kindwerk zich op de herordening van het innerlijk systeem. Je gaat een beweging terug naar jezelf maken, naar dat deel dat ooit afgesplitst raakte om te kunnen overleven.
Jouw “innerlijk kind” bevat niet alleen herinneringen uit je jeugd, maar ook de diepste lagen van je gevoeligheid, spontaniteit en liefde. Vanuit systemisch perspectief is dit kind niet losstaand. Het leeft in een groter veld verweven met je familiesysteem, met de generaties vóór jou en met de dynamieken die daar ooit zijn ontstaan.
In dat veld liggen nog altijd de gevoelens, overtuigingen en onuitgesproken loyaliteiten die je als kind hebt overgenomen. Innerlijk kindwerk brengt je dus niet alleen terug naar je eigen geschiedenis, maar ook naar de plek die jij daarin innam (en nog steeds inneemt).
Wanneer je daarin afdaalt, ontdek je dat heling niet draait om het veranderen van het verleden (want dat kunnen we niet veranderen), maar om het herstellen van de innerlijke ordening.
“Het betekent dat je ieder deel in jezelf weer op zijn plek gaat zetten. Zodat het kind weer kind mag zijn en de volwassene weer volwassene kan worden.”
Innerlijk kindwerk en de ordening vanbinnen
Systemisch gezien kent ieder mens een innerlijke ordening. Je kunt het zien als een soort natuurlijke hiërarchie tussen de verschillende delen in onszelf, vergelijkbaar met de ordening die we in families kennen.
Wanneer alles op zijn plek staat, stroomt de energie van groot naar klein, dus van de volwassene in jou naar het kind in jou. De volwassene draagt, begrenst, troost en leidt. Het kind mag voelen, spelen en vertrouwen.
Maar veel mensen groeiden op in gezinnen waarin die ordening verstoord raakte.
- Als kind nam je misschien verantwoordelijkheid voor de emoties van je ouders, voelde je spanningen in het gezin en probeerde je die te verzachten.
- Misschien werd je onbewust de “grote” in het systeem, degene die moest zorgen, pleasen, sussen of presteren.
Zo kwam je als kind te vroeg op de plek van de volwassene te staan.
Wat toen een vorm van overleven was, wordt later een patroon
De volwassene in jou (die eigenlijk richting mag geven) is vaak nog niet volledig op de stoel van de volwassene gaan zitten. In plaats daarvan leidt het kind van toen nog steeds je gedrag:
- Het kind dat bang is om afgewezen te worden
- Het kind dat alles goed wil doen
- Of het kind dat zich onzichtbaar maakt om niet tot last te zijn
Innerlijk kindwerk helpt je om die innerlijke ordening te herstellen. Niet door het kind “weg te duwen”, maar door als volwassene weer naast dat kind te gaan staan. Om te luisteren, te erkennen wat het ooit heeft gedragen en het terug te geven wat niet van hem of haar is. Op dat moment kan het systeem vanbinnen weer tot rust komen. De energie die jarenlang bevroren zat in overlevingsdelen, begint weer te stromen.
3 belangrijke delen bij innerlijk kindwerk
Wanneer we die innerlijke ordening herstellen, gaan we werken met 3 belangrijke delen van innerlijk kindwerk die in ieder mens aanwezig zijn:
- Het overlevingsdeel
- Het gekwetste kinddeel
- En het gezonde volwassen deel
Het overlevingsdeel
Dit deel ontwikkelde strategieën om pijn te vermijden. Je bent bijvoorbeeld gaan aanpassen, presteren, zorgen, perfectioneren. Systemisch gezien is dit deel vaak nog loyaal aan iemand uit je gezin (een ouder, grootouder of broer/zus) die het moeilijk had. Het overlevingsdeel zegt onbewust: “Als ik sterk blijf, hoef jij niet te voelen.”. In opstellingen zie ik vaak dat dit deel onbewust iets draagt voor iemand anders in het systeem. Het kind probeert te compenseren voor een ouder die zelf niet kon dragen.
Het gekwetste kind
Achter elk overlevingsdeel schuilt het gekwetste kind. Dit gekwetste kind is de kern van het innerlijk kindwerk. Hier” woont” als het ware de oorspronkelijke pijn, het gemis en het verlangen naar wat je nodig had in jouw kindtijd. Maar ook de levenskracht, creativiteit en gevoeligheid die ooit onderdrukt moest worden. Wanneer je dit deel weer ontmoet, komt er vaak rouw omdat je voelt hoe diep het zich heeft moeten verbergen.
Het volwassen deel
Het volwassen deel is het bewustzijn dat nu (vandaag de dag) in jou aanwezig is. Het volwassen deel erkent wat er gebeurd is, zonder het te willen veranderen. Jij als volwassene kan dan zeggen tegen het kind in jou: “Ik zie je en ik ben er nu voor jou”.
Wanneer deze drie delen weer met elkaar verbonden raken, komt er integratie. En in die innerlijke ontmoeting tussen jouw volwassen bewustzijn en jouw innerlijk kind kan er weer ruimte ontstaan voor zelfliefde.
Innerlijk kindwerk is een beweging naar de pijn toe
Dit is het moment waarop veel mensen verrast worden. Ze hadden verwacht dat innerlijk kindwerk vooral zachtheid zou brengen. En dat doet het ook! Maar pas daarna, want eerst komt de rouw.
- Want zodra je stopt met vechten tegen jezelf, voel je wat dat vechten je heeft gekost.
- Je voelt het gemis van wat je niet hebt gekregen.
- Het verdriet van het kind dat niemand had om tegen te leunen.
- En soms ook de pijn van generaties vóór jou, waarvan jij onbewust iets bent gaan dragen.
Het kind dat ooit zijn verdriet moest onderdrukken om loyaal te blijven aan het gezin, mag dat verdriet eindelijk voelen. En dit moment waarop het kind in jou niet langer hoeft vol te houden, is systemisch gezien een keerpunt.
In systemisch werk noemen we dit een beweging naar de pijn toe. Die beweging is echt ontzettend belangrijk, want zolang je innerlijk kind nog strijdt tegen wat er ooit ontbrak, blijf je in overlevingsenergie. Je blijft proberen te repareren wat niet gerepareerd kan worden of te verdienen wat je ooit niet gekregen hebt.
Daarom begint heling niet met liefde, maar met de waarheid. De waarheid dat iets ontbrak, dat je er misschien alleen voor stond of dat niemand jou echt zag toen je dat het hardst nodig had. Die erkenning kan echt veel pijn doen. Maar het is geen pijn die iets stukmaakt, het is pijn die iets opent.
Waarom rouw zo’n belangrijk onderdeel is van innerlijk kindwerk
In het veld van innerlijk kindwerk wordt rouw vaak verkeerd begrepen. Vaak denken mensen dat ze iets “verkeerd doen” als ze intens verdriet, boosheid of leegte voelen. Maar rouw is geen teken dat je achteruitgaat, het is juist een teken dat iets eindelijk geraakt wordt.
Rouw betekent dat je stopt met ontkennen. Dat je niet langer probeert te begrijpen waarom het zo was, maar simpelweg voelt dat het zo was. Systemisch gezien breng je daarmee rust in het veld, want wat gezien wordt, hoeft niet langer onbewust herhaald te worden. Veel patronen (zoals pleasegedrag, perfectionisme of moeite met grenzen) verdwijnen niet omdat we ze analyseren. Ze verzachten pas wanneer het kind dat deze strategieën ooit ontwikkelde, erkenning krijgt voor zijn pijn.
Wanneer de rouw doorvoeld mag worden, ontstaat er vanzelf zachtheid. Je bent dan niet meer in verzet bent tegen wat er is. Je hoeft niet meer te bewijzen dat je goed genoeg bent. Je hoeft niet meer beter, anders of sterker te worden. En juist daar, in die beweging naar de pijn toe, vindt het kind in jou eindelijk rust.
Liefs, Danielle
Zelf aan de slag met jouw innerlijk kind?
Op 21 november 2025 duiken we tijdens mijn training “Werken met het innerlijk kind” diep in de delen van jezelf die ooit niet gezien of gehoord werden. Je gaat echt voelen, herkennen en liefdevol aandacht geven aan dat kinddeel dat nog steeds in jou leeft.
Een dag voor meer bewustzijn, heling en steviger contact met wie jij werkelijk bent.