Wat kan er toch veel gebeuren door stage te lopen… Heel bijzonder! 

Terwijl de meeste van mijn klasgenootjes deze week hun stage alweer afronden, ga ik nog even door. Ik heb besloten langer te blijven. Waarom? Tja, wanneer je met n camera om je nek in de buurt van honden bent & daarbij de mogelijkheid hebt om mensen verder te helpen…Komt alles samen en gebeuren er bijzondere dingen, natuurlijk wil ik daar dan graag nog wat langer onderdeel van uitmaken!

In mijn vorige blog zei ik al, dat mijn volgende blogs er anders uit zouden komen te zien. Ik neem jullie nu niet meer alleen mee in mijn stagedagen, maar ook daarbuiten. Wat doet alles wat ik meekrijg & leer op mijn stagedagen met mij.

Nou ik kan jullie meteen al vertellen, ineens word je je bewust van van alles. Ik zal een voorbeeld geven wat ik laatst meemaakte. Ik ging met de bus, voelde me helemaal prima toen ik naar de bus toe liep. Eenmaal bij de bushalte aangekomen, hoorde ik een aantal mensen praten over het examen wat ze over een uur hadden en dat ze toch best wel bang waren om te zakken. Ik moest van binnen lachen, het deed me denken aan mezelf een paar jaar geleden! Maar goed, eenmaal in de bus dacht ik daar niet meer echt over na. Na een tijdje kreeg ik een ontzettende druk op m’n borst, eerst dacht ik huh? Wat is dit nou weer. Tot ik me ineens weer bewust werd van het feit dat ik met nerveuze mensen in de bus zat, het was hun spanning! Het had echt niets met mij te maken. Als ik dit een jaar geleden had gehad, had ik waarschijnlijk gedacht dat er iets met mij aan de hand was. Maar nee nu weet ik dat plotselinge pijn of een gevoel niet per se van mij hoeft te zijn.

Oké bewustwording is 1 ding, maar naast bewust worden gebeurd er door het afgelopen halfjaar nog veel meer. Eerst bleef ik altijd binnen mijn kadertjes, zo moet het, dus op deze manier moet ik het voorbereiden en dan moet het zo lopen…

Ik weet niet wat stage met mij doet, maar toen ik laatst op school de vraag kreeg om samen met een groepje een paardencoach sessie voor te bereiden, zei ik, voorbereiden? Hoezo? Dat hoeft toch helemaal niet we zien toch van zelf wel wat er op dat moment nodig is? Maar dat voorbereiden was nodig, dus na 3 woorden op papier gezet te hebben vond ik mijn voorbereiding wel af (wie had dat ooit gedacht, ik die ergens onvoorbereid in stap) Hiermee komen we meteen op het volgende.

Buiten m’n comfort-zone gaan, grenzen verleggen. Mijn groepje vond dat ik wel de meeste ervaring had met vragen stellen, dus of ik die sessie even alleen wilde begeleiden. Had me dat een jaar geleden gevraagd en ik had keihard nee gezegd. Maar nu was mijn antwoord, ja is goed. Doe ik wel! Nou daar stond ik dan, in de paardenbak met een klant en een paard. Er keken zo’n 15 mensen toe, deden ze dat? Ik heb ze niet gezien, ik ging op in mijn sessie. Liep heen en weer door de bak, meebewegend met de klant en het paard. Tot de klant tot een inzicht kwam, wauw wat was dit tof om te doen!

Ik merk dat dat uit mijn comfort-zone gaan op stage iets getriggerd heeft, waardoor ik nu in allerlei aspecten probeer om mijn grenzen te verleggen, even uit mijn comfort-zone te stappen.

Daarom wil ik deze blog afsluiten met een opdracht of een uitdaging voor je, het is maar hoe je het zelf ziet. Ik wil je graag uitdagen, deze week 1 keer iets buiten je comfort zone te doen. Gewoon om te ervaren hoe dat voelt, wat het met je doet. Het zou helemaal leuk zijn, als je dat dan wilt delen als reactie onder de blog.

‘The beautiful thing about fear is, when you run to it, it runs away’ – Robin Sharma

Groetjes Carmen