Er verandert pas iets als je dat echt wil

Een wijs man zei eens tegen mij “Als de wil groter is, dan kun je loskomen van dat wat je vasthoudt”. Je hoort het en ontvangt de boodschap maar er verandert niks, ook al wil je wel! Waarom is dat?

Patronen en dynamieken, ieder mens zit erin

Bij de een zal dit duidelijker zichtbaar zijn dan bij de ander. Voor de een zal het ook herkenbaarder (voelbaarder) zijn dan voor de ander. We zijn er zo diep mee verbonden dat ze vaak zo onzichtbaar zijn! Maar dat we er in het dagelijks leven wel tegen aan lopen.

Tijdens mijn vakantie kwam er een mooi patroon omhoog bij mezelf. Eentje die ik al vaker ben tegengekomen en die ik ook heel erg herken. Thema werk!

Ik ben zo’n werkpaard, iemand die zich ergens helemaal in kan verliezen. Gaat zitten en vervolgens weer eens op de klok kijkt en ziet dat er ineens 5 uur voorbij is. Lunch, wat is dat? ’s Avonds relaxen, wat is dat?

Balans tussen werk en niet werken is voor mij best lastig (het maakt het er ook niet makkelijker op dat ik het leukste werk ever heb natuurlijk).

Een jaar of 10 geleden hoorde ik mijn dochter al tegen me zeggen “Mam, je bent er wel, maar je bent er niet”. En toen mijn partner een paar maanden geleden precies hetzelfde vertelde, voelde ik in mijn lijf iets gebeuren.

Herken je dat?

Dat je heel lang in ’n bepaald patroon zit en dat er opeens in je leven een moment komt dat je iets in je lijf voelt?

“Oke, tijd om daarnaar te gaan kijken”, dacht ik maar eerst moest ik nog door tot mijn vakantie. Als een virus je bedrijf platlegt komt er daarna natuurlijk weer een golf aan qua werk. En ik vind het heerlijk, weer met mens en hond de natuur in!

De vakantie komt en dan gebeurt het… Seintjes van je lichaam en van binnenuit dat ontspanning en rust ook heel erg belangrijk is. De scheerlijnen van mijn tent en de snoekduik die ik erover maakte bevestigde dat (pijnlijk) nog eens extra. Practise what you preach.

Ik voelde, ik wil dit nu echt veranderen. Wat ooit is ontstaan in een systeem, waar werken echt mijn overlevingsmechanisme was, dient mij nu niet langer.

De woorden van de wijze man kwamen weer naar boven en samen met datgene wat er in mijn lichaam gebeurde toen mijn partner de woorden uitsprak, voelde ik in mijn hele zijn dat de wil nu groter is en dat het tijd is om dat patroon te doorbreken.

Hoe ik dat ga doen? Daar ga ik (natuurlijk) een opstelling voor inzetten, samen met Sev kijken wat er in het veld mag ontstaan. Want het grappige is… Sinds dat gevoel spiegelt Sev al hard om me bewust te houden van de afspraak met mezelf. “Ik wil dit patroon doorbreken”.