Daar was ik weer… het is inmiddels alweer juni, wat betekent dat de zomer voor de deur staat! En daarmee ook de zomervakantie. Voor mij betekent dit dat mijn stageperiode er bijna op zit en dat dit mijn laatste blog zal zijn. 

Ik wil jullie even terug meenemen naar de afgelopen paar maanden….

Terwijl ik deze blog schrijf is het heerlijk weer… Maar ik weet nog heel goed hoe de dag was toen ik mijn gesprek had met Danielle of ik bij haar stage mocht lopen, ergens begin januari, super koud en helemaal natgeregend kwam ik binnen in Lekkum. Van school had ik geen idee wat ik moest gaan doen, het was ontzettend vaag wat ze van me verwachten… Ik wist alleen dat ik al heel lang naar deze minor uit keek, omdat ik ontzettend graag met honden wilde gaan coachen later en daar veel over wilde leren. Dat gezegd hebbende zei Danielle zullen we deze uitdaging dan maar samen aangaan…

En zo begon het in februari, ik keek mee tijdens opleiding dagen, tijdens sessies. Alles was nieuw en anders dan hoe ik een sessie zou doen vanuit toegepaste psychologie. Ik zie me nog zitten raar kijkend toen de pendel op een dag op tafel kwam, wat is dat en wat ga je hier mee doen. Ik moest daar dus echt niets van weten. Tegelijk begon ik ook met het online programma te onderzoeken (Want naast dat meekijken heel leuk is, moeten er ook schoolopdrachten gedaan worden…)

Na februari, volgende in maart wat meer kennis. Ik begon dingen te begrijpen, hoe systemisch werken werkt. Wat een biotensor is en dat je jezelf met zoiets simpels als bolletjes DNA protect kan beschermen tegen de energieën van anderen. Ook leerde ik dat een olieroller tegen hooikoorts een life safer is, man wat ben ik gelukkig met die roller. Hooikoorts, wat is dat?

Ik begon m’n mond wat meer open te doen, doordat ik nu het idee had dat ik begreep waar het over ging. In maart kwam ook de camera in the picture (flauw) ik begon steeds meer dingen waar ik blij van werd te combineren op stage, zo liep ik dus met m’n camera om m’n nek, rennende honden om me heen over het grasveld, love it.

April de ALLERLEUKSTE maand van stage, want ja wat was er in april? Het coach weekend. Dat is toch wel echt een tof onderdeel van deze stageperiode geweest. Ik weet nog dat ik een paar dagen voor het coach weekend naar Danielle stuurde dat ik geen idee had wat ik mezelf zag doen tijdens dit weekend. Ik dacht ik ga weer meekijken en dan zie ik wel. Maar niets was minder waar, zo stond ik ineens zelf te coachen en oefeningen te begeleiden. Wie had dat gedacht, ik zelf niet hoor… Vanaf toen had ik zeker wel het idee dat ik het juiste pad aan het volgen ben! Tijdens opleiding dagen merkte ik dat ik antwoord gaf op vragen, ik snap het, wow ik snap het gewoon en ik kan het iemand uitleggen…

Mei, zo kortgeleden nog. Het zouden mijn laatste stagedagen zijn, maar ik wilde maar wat graag blijven tot de zomer! Ik begon nu vooral aan mijzelf te merken dat ik anders naar dingen begon te kijken. Maar ook dat voelen me echt bezig begon te houden, wat voelt er goed? Als ik een keuze moest maken… Of als ik wat voelde, was het dan wel van mij? Daarnaast greep ik elke kans om uit mijn comfort zone te gaan aan… En oh ja, ik mocht 2 fantastisch toffe fotoshoots doen met mens en hond, gave ervaring om een andere hond dan mijn witte herder voor de lens te hebben.

Ontzettend jammer, maar helaas is het vanuit mijn opleiding niet mogelijk om ook mijn afstudeerstage hier te lopen. Wat had ik dat leuk gevonden. Dus ondertussen ben ik op zoek naar mijn volgende uitdaging… Waar oh waar ga ik belanden. Wat staat me dan te wachten… Ik weet dat ik normaal altijd alleen maar koos voor wat ik leuk vind of handig was, maar nu ga ik op gevoel. Wat voelt er goed voor mij, waar is het voor mij fijn.

Wat ook bijzonder is, dat ik terwijl ik naar een stage zoek bijna alleen maar op bedrijven uitkom die systemisch werken. Ik gebruik het niet als zoekterm niets, het komt gewoon. Wauw en dat terwijl ik er voor februari nog nauwelijks over had gehoord.

Hoe dan ook, waar ik ook ga belanden. Deze stage ga ik echt niet vergeten, het heeft me veranderd als coach, maar bovenal als persoon. Ik ben Danielle ontzettend dankbaar voor het afgelopen halfjaar en alle kansen die stage lopen met zich mee heeft gebracht. Zoveel geleerd! Het was een ontzettend grote aanvulling op mijn opleiding… 1 ding is zeker, ik zal nooit die statische coach achter een bureau worden. Beweging, een hond en gevoel, dat is 1 ding (3 dingen…) wat zeker is!

Bedankt lieve lezers, voor de leuke reacties op mijn blogs. Ik heb ervan genoten om mijn ervaringen met jullie te mogen delen.

‘School, uiteindelijk wordt je toch wie jezelf bent – Loesje

Groetjes Carmen