Carmen (bijna toegepast psycholoog) schrijft in haar derde blog over o.a. de meerwaarde van een foto bij een opstelling, niet alleen in de opleiding heel waardevol om te leren van lichaamshoudingen en gezichtsuitdrukkingen maar ook als persoon in de opstelling om later zelf nog te kunnen reflecteren. Een foto kan zoveel meer zeggen…

Daar zijn we weer! Wat vliegt de tijd, inmiddels zijn we alweer 2 weken verder en beginnen we zoals gewoonlijk de blog in Nijmegen op de opleidingsdag. De dag waarop ik alles wat ik zo leuk vind kon combineren, honden, mensen en mijn camera! Ik mocht foto’s maken van de deelnemers die bezig waren met verschillende oefeningen, deze foto’s konden hun dan gebruiken als reflectiemateriaal. Denk aan de gezichtsuitdrukkingen of de houding waarin iemand staat, hier valt allemaal op te reflecteren. Je kan immers niet naar je eigen gezicht kijken, dus helpen de foto’s daarbij.. Het was genieten eindelijk weer eens lekker in de zon! Soms een kleine afleiding met rennende honden, die dan toch echt even op de foto moesten..

Ik begin het systemisch coachen ook steeds beter te begrijpen (duurt even, als je alles vanuit denken gewend bent! Haha) De intensiteit en het effect van systemische oefeningen overvallen me wel een beetje… Ik had nooit gedacht dat een opstelling zo emotioneel kan zijn, dat mensen er zo in op kunnen gaan. Die camera die ik om m’n nek had hangen om er foto’s van te maken vergat ik daardoor wel eens, doordat ik zo gefocust was op wat er nou eigenlijk allemaal gebeurde en ik overal op wilde letten. Ook het effect van zo’n opstelling op mijzelf had ik niet verwacht, jeetje wat kan je daar moe van worden of je bijvoorbeeld ergens pijn krijgen. Bizar!

Naast deze minor volg ik ook nog een andere minor die totaal niets te maken heeft met dit vakgebied (dacht ik) Tot tijdens de opleiding dag een stukje ondernemen werd behandeld en ik heel toevallig een week later op school te horen kreeg dat ik precies over dat stuk een presentatie moet houden. Wauw ergens klopt het toch gewoon dat deze 2 aparte dingen ergens toch wel bij elkaar horen, het had zo moeten zijn dat ik deze 2 tegelijk volg.

Het is leuk om te merken dat ik wat ik in Nijmegen aan kennis opneem vervolgens in Lekkum kan uitleggen…

Mooi bruggetje naar een week later in Lekkum. Waar we de dag begonnen met een workshop ontspanningsmassage voor de hond, interessant, goed opletten en toepassen op Sky is m’n doel (Wanneer ik dit schrijf heb ik dat helaas nog niet geprobeerd, ik kom erop terug) Na deze workshop werd ik er weer even aan herinnerd wat een geluk ik toch heb met deze stage. Stel je voor, het is donderdagmiddag, prima temperatuur en je kan gewoon midden op je stagedag 1.5 uur gaan wandelen met een hond, klinkt niet verkeerd toch?

Resultaat was wel een ontzettend vermoeide hond tijdens de laatste coachsessie, sorry Danielle dan moet je toch echt even coachen zonder hond haha. Ook leuk om eens te zien hoe er systemisch gewerkt wordt zonder dat de hond een bijdrage heeft.

Tijdens de opleiding dag in Lekkum begin ik door te krijgen dat ik bepaalde elementen nu echt snap. Waardoor ik er zelf wat vragen aan deelnemers tussendoor begin te gooien, op de vraag of ik een oefening zelf wilde begeleiden had ik enige twijfel, het typische ‘’kan ik dat wel’’ komt dan naar boven. Ik zei twijfelachtig nee, maar wat had ik er na 5 minuten al spijt van, dit was een kans die ik had moeten aangrijpen. Leermomentje voor de volgende keer! Ook deze dag had ik mijn camera mee, al die schattige lammetjes in de wei moesten natuurlijk ook even op de foto..

Naar mate de weken verstrijken begin ik steeds meer de verschillen maar soms ook wel overeenkomsten te merken tussen Toegepaste Psychologie en Systemisch werken. Soms kan ik Danielle aanvullen vanuit een andere invalshoek of geeft zij mij iets mee vanuit een ander perspectief. Alleen maar mooi zou ik zeggen, de combinatie tussen denken en voelen maakt het welbekende ‘coachrugzakje’ alleen maar gevulder..

Op dit moment kijk ik erg uit naar het coachweekend over 2 weken. Ik ben benieuwd wat ik tijdens dit weekend allemaal mag gaan ervaren. Maar daar schrijf ik de volgende keer over…

Groetjes Carmen